De Eilandsraad krijgt het enqueterecht (art. 158 e.a. WolBES), maar (ex-)gedeputeerden en (ex-)gezaghebbers hoeven niet te getuigen, als de inlichtingen in strijd zijn met het openbaar belang. Weliswaar is de Gemeentewet-bepaling hetzelfde, maar dat maakt dit niet minder dubieus. Wat heb je nu aan een enqueterecht, als diegenen die je aan de tand wil voelen ‘executive privilege’ kunnen claimen? Dat doen de vrienden van Bush ook; we zullen daarom nooit weten wat er nu precies gebeurd is in Irak en welke misdaden zijn begaan.
Benoeming ambtenaren vereist goedkeuring van de Rijksvertegenwoordiger
Van deze bepaling (art. 166 WolBES) kan een krachtig anti-corruptieve invloed
uitgaan. Het BC moet regels stellen voor benoeming, schorsing en ontslag van ambtenaren. Binnen die regels moet dan worden benoemd, geschorst en ontslagen. Echter besluiten tot benoeming, schorsing en onstlag behoeven de goedkeuring van de Rijksvertegenwoordiger voor zij in werking treden.
Preventief opsluiten
Minder democratisch zijn de bepalingen inzake preventief opsluiten (art. 156 WolBES). Ja, de wet spreekt van ‘ophouden’, maar dat betekent dus de ‘slammer’. In Nederland mag dit ook ingeval van oproer en relletjes, maar zoals al eerder gezegd, dat maakt de bepaling niet minder ondemocratisch. Als wij hechten aan demo-cratie en mensenrechten dan hoort ‘preventief ophouden’ daar niet bij.
Preventief opsluiten is wel ‘handig’ om relletjes te beheersen. Dat wel. Maar dit soort ‘pre-emptive’ gedoe leidt uiteinde-lijk tot ‘pre-emptive war’. Dit soort regels zijn er in Nederland al jaren geleden in geslopen, omdat iedereen slaapt. Zij dienen ‘om de burger te beschermen’. Dat zegt Bush ook. Maar de burger wordt later zelf het slachtoffer. Dit is de kiem van fascisme. Wij zullen er tegen blijven waarschuwen, alhoewel wij weten dat we overschreeuwd zullen worden.
Vroeger zorgden de socialisten ervoor dat dit soort bepalingen er niet door glipten, maar die slapen inmiddels ook.