HET IS MOOI GEWEEST ... Voor sommigen!



Er is weer een jaar voorbij. We schieten ze nog voor hun raap in Irak en Afganistan, maar count your blessings. Sinterklaas heeft milieudefensie en ‘alisdeleugennogzosnel’ uit zijn zak getoverd. Lang leve Bali en gelukkig gaan we niet naar Iran. Hopen we… We zijn met velen, die zich afvragen wat er gaande is in de wereld waarin we leven. De prijs van champagne swingt de pan uit. We begrijpen niet, waarom zo veel mensen zich anders gedragen dan wij. Waar blijft het burgerfatsoen?

We zijn niet kinderachtig.

Sommige van onze medemensen leven minder goed en hebben dus meer belangrijke behoeften te bevredigen. We voelen met ze mee wanneer hun babies ziek worden en zelfs sterven, omdat er geen schoon water is, of niet voldoende eten voor de moeders.

Soms smaakt onze karbonade niet meer zo lekker, wanneer afgesneden ledematen op de tv vertoond worden. Niet altijd. Wanneer het de hand van een dief is die op een chop-chop square in Saoudi Arabië niet langer het evenbeeld van zijn Schepper mag zijn, zal het ons worst wezen. Lekkere worst, of halal worst. Maakt niet uit. After all, wie zijn wij om ons druk te maken om een boef die gestraft wordt. Weten wij het beter dan de president van de VSA? Hij vindt het niet de moeite waard om de koning van Saudi Arabië aan te spreken over een vrouw die stokslagen krijgt en in de bak gegooid wordt, omdat ze zich door een stelletje jolige arabieren heeft laten verkrachten. In ieder geval lopen koning en president innig handje in handje. Op Aruba noemen wij dat ongehoord, maar in Texas schijnt dat OK te zijn.

De ene Turk vermoordt zijn zus omdat die om de een of andere persoonlijke reden hun familie te schande heeft gemaakt. De andere Turk is een geacht lid van de Nederlandse regering. Voor deze eer wenst hij echter zijn Turks paspoort niet op te geven. Als deze Turk onaangepaste Nederlanders wil dumpen, omdat deze Nederlanders toevallig op Curaçao geboren zijn, juicht Nederland. Misschien heeft de volksvertegenwoordiger, die de muzelmannen terug naar hun zand-bakken en kamelen wil sturen, toch gelijk?

Wij veranderen onze wereld voortdurend en de wereld geeft niet op te trachten haar evenwicht te hervinden. Als we onherstelbaar vernielen, doen wij dat dan nog altijd met goede bedoelingen. De dino en de dodo zijn onze getuigen, dat wij ook niet altijd alleen verantwoordelijk zijn voor alle ellende. Samenleven is het moeilijkst. Wij pikken in en pakken af en zelfs als wij ruilen moet er één huilen. Het neo-kolonialisme slaat diepe wonden. Wraak is zoet en verzacht de pijn. Oom Tom woont in Noord Amerika, niet in het Midden Oosten.

Indianen degenereren in ruime concen-tratiekampen. Niet zo oncomfortabel als
anderen ooit in Zuid-Afrika, Rusland en Polen. Dus niet zeuren. Onze bewondering voor rijkdom en macht heeft de misdaad van de historische ethnic cleansing van
indianen verdrukt door de heroïek van de stoere bezetters en de cowboy romantiek. Yeehaw!

De moderne cowboys rijden nu in hun hummers ver van huis door de woestijnen en brengen vrijheid en democratie in ruil voor olie en gas. Democratie is de hersenschim van de Westerse maatschappij en de dijenkletser voor de rest. Vrijheid is vorstelijk en zeker geen ordinair volksrecht. Moderne kruisvaarders, zeloten, en leugenaars, laten hun minderwaardige mede-burgers de oorsprong van de westerse beschaving vernietigen. Weten de stoere strijders veel. Ze weten in ieder geval niet beter. Voor hen is het hun hele leven reeds dog eat dog geweest.

Ooit hebben arme mensen tegen hun tsaar gezegd, dat genoeg genoeg is. Deze arme donders konden en wilden niet meer geloven, dat er een God was die het beste met hen voor had. Omdat ze het bovenmenselijke afzworen, waren zij voor de rest in the West onmenselijk. Ze kregen het nooit beter, totdat ze opgaven. En zelfs toen nog niet. Het kapitalisme is immers de enige bestaansvorm die voldoet aan de bevrediging van wensen, door inspanning en aangestoken door jaloezie.

Ze aanvaardden hun verlies en de terugkeer naar de status die zij negentig jaar geleden hadden getracht te ontvluchten. Het voordeel is, dat de nouveau richards zich niet langer behoeven te verschuilen in zwaar beschermde daschas. De ellende is niet minder. De rijkdom is alleen zichtbaarder.

We zien aziaten, die zich nergens iets van aantrekken. Hebben ze nooit gedaan en zullen ze nooit doen ook. De hebzucht van de consumisten heeft hen in staat gesteld om rijk te worden. Een rijkdom, die zoals alle rijkdom relatief is. Ze hebben veel schuldbewijzen van het sterkste land van de wereld. Al zijn de treasury bonds die zij zonder morren accepteerden, het papier waar ze op geschreven zijn, niet waard, de handelswaarde echter, biedt mogelijkheden zich niets aan te trekken van de mensenrechten. Zuinigheid en vlijt, maar niet de Universele Rechten van de Mens bouwen huizen als kastelen. En het is niet aan de brenger van mirre, wierook en goud, om de ouders van het kind voorwaarden op te leggen. Als je de zegening van het kind maar krijgt.

Meanwhile, back home on the rancho.
Geen groter genoegen, dan aan te kunnen tonen, dat men afstamt van de één of andere hijo de algo. Zou er ergens anders in de wereld meer waarde geschonken worden aan afkomst dan in het continent waar er alles aan gedaan is om de oorspronkelijke bewoners uit te roeien?

Sommige van ons hebben indertijd begrepen, dat de wijsheid uit het oosten kwam. Wijsheid verpakt in een systeem waarin de menselijke hebzucht en afgunst tot de beste ontplooiing van de menselijke deugden kan leiden. De exploitatie van medemenselijke waarden heeft de sterksten geen windeieren gelegd.

De komende feestdagen zijn een geschikte gelegenheid om de wenselijkheid van de gebruikelijke zorg door een grote broer voor jou, bij jou, maar zonder jou, nader te onderzoeken.

Misschien is het nog niet zo gek om een pied-à-terre in Florida voor een vliegbasis in Ecuador te verlangen en betaling in Euro’s voor olie te eisen.

Het vuurwerk klapt volop en de lichtjes branden reeds.

We zijn al bijna bij de oliebollen en de cava.
Vanuit Elba: Happy New Year!