Hoezeer en hoe lang moet men zijn leven verzuren?
De vraag is: hoe ver achteruit moet ieder individu kijken, en zijn eigen leven - dat hij of zij op dit ogenblik intensief dient te beleven -, verzuren met negatieve periodes uit het verleden?
Ik ben zelf een product van Afrikanen, geïmporteerd uit Afrika, Europeanen vanuit het noorden en het zuiden en een Indiaan uit Venezuela.
Naast de Afrikaan die waarschijnlijk werd gedwongen om naar het Caribische gebied te komen als slaaf, zijn er zeker 3 van mijn voorouders gevlucht naar het Amerikaans continent of vervolgd op het Amerikaans continent zelf in verband met religieuze en/of etnische òf politieke gronden.
Iedereen die heden leeft op deze blauwe bol is wel eens in zijn verre of dichte familieverleden systematisch onrechtvaardig behandeld.
Moeten wij daarom allemaal als gekken achter onrechtvaardigheden van 100 tot 400 jaar geleden aan gaan rennen? Ik ben er diep overtuigd, dat we als mens, onze kostbare tijd niet hieraan dienen te verspillen.
Als wij allemaal elkaar om schade-vergoeding zouden vragen, raakt het einde zoek. Dan kan de mens niet meer in gemeenscahp samenleven.
Per slot van rekening, in onze wester-se cultuur waren de eerste Slaven, blanken uit het Caucasus gebied. De etymologische afkomst van het woord “Slave” komt uit dit gebied, omdat zij de eerste slaven waren. De blanken uit de Caucasus (Slavische stammen) waren in het niet zo verre verleden slaven van de Arabieren.
Door deze mentaliteit van kijken naar onrecht van honderden jaren geleden en hier schadevergoeding voor vragen kunnen er geen gemeenschappen meer worden opgebouwd en kunnen wij de hele globalisatie-beweging afschrijven. Iedereen zou zich dan intensief bezig moeten gaan houden met het verleden. De historie dient herschreven te worden, want vanuit welke bril dient de ‘Historie’ dan geschreven en daarna gelezen te worden?
Het verleden is er, voor mij als individu om er lering uit te trekken. Niets meer en niets minder. Ik krijg geen maagzweer van de historie en mijn denken over mijn medemens wordt ook niet paranoïde omdat ik mijn verleden steeds beter ken door de gereviseerde historie te lezen.
Zelfs het concept “slavernij” verandert met de tijd.
De modernste definities praten nu over “een individu wiens leven en bewegingen (en de meeste van zijn activiteiten) onder de totale controle
zijn van een ander (men noemt de moderne slaven nu “disposable people”).
Bij het oudere concept sprak men over een individu die behandeld wordt als zijnde in het bezit van een ander individu en die gedwongen arbeid moet leveren van geboorte tot de dood. (“involuntary servitude enfor-ced by violence or other methods”).
Unfair labour
“Unfair labor” zal altijd blijven bestaan als we te veel tijd blijven besteden aan het verleden. Wij moeten onze tijd besteden aan de toekomst door te zorgen dat elke toekomstige mens zijn medemens steeds eerlijker gaat behandelen.
Ik denk dat elke rationele Cari-bische en Europese Nederlander met deze gedachte kan leven.
Schadevergoeding voor 350 jaar “onrecht” lijkt mij een onrealistisch doel, alleen al vanwege het feit dat de historie van de mens tot op de dag van vandaag opgebouwd is op “powerplay” en onderdrukking van landen, stammen en nu blokvorm-ing. In het millennium waarin we nu leven is economische macht “the way to dominate”. Vroeger was het territorium de speelbal van Koningen.
Elke periode heeft zo zijn typische sociale verhoudingen die in dat tijdspan werkbaar waren (rechtvaardig of niet voor de hedendaagse mens).
Laten wij ons heden concentreren op hoe wij als Nederlanders (in het Caribisch gebied en in Europa) gezamelijk de hedendaagse ver-stoorde relaties in het Koninkrijk kunnen gladstrijken, zoveel moge-lijk rekening houdende met het subsidiariteits- en het solidariteits beginsel in het Koninkrijk.
Per slot van rekening vormde Curaçao deel van de natie-staat Nederland nog vóórdat “De Lage Landen” zelf erkend werden als natie-staat door Spanje. Curaçao werd veroverd op de Spanjaarden, 15 jaar vóór het het einde van de 80 jarige oorlog.