Fascisme beschouw ik als een zeer menselijke cultivar van xenofobie. De meest basale deugden, die wij als leden van een samenleving ontwikkelen, zijn op veiligheid en bescherming van have en goed gericht. Pas in tweede instantie - wanneer we ontdekken, dat er ook een intern gevaar bestaat -ontstaat de behoefte aan gerechtigheid. Zowel voor defence als voor policing is macht over anderen nodig en het is bv ons aller Jesaja geweest die ingezien heeft, dat er geen licht tussen macht en gerechtigheid mag bestaan.
Helaas kan de machtige bepalen wat gerechtigheid is. Dat in de 18e eeuw men zich beijverd heeft om politieke vrijheid en sociale gelijkheid tot de kern van de samenleving te benoemen, betekent niet dat we konden ontsnappen aan het dwangmatige streven naar bevrediging van het eigen belang. Zelfs Kant perkt de principes van gelijkheid op politiek vlak in vanuit de sociaal-economische sfeer. (‘C’est la propriété qui fait le citoyen’, Diderot).
De gedachten over het communisme die Marx heeft ontwikkeld, beschouw ik als een geweldige poging om de mens aan zijn ellendig lot in functie van het materiële belang te laten ontsnappen. Het misbruik van de gedachten in hun practische toepassing, heeft zichzelf afgestraft. Echter, dat verandert nog niets aan de waarde van de gedachten zoals bv C. Wright Mills staande houdt.
J.S. Mill heeft met de utiliteitsgedachte getracht ons verstand (en hart) in de westerse beschaving te openen voor het ondergesneeuwde ‘broederschap’ van de franse revolutie. Het heeft er na W.O.-II even op geleken, dat we met het concept van de verzorgingsstaat afstand hadden genomen van ‘ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke’. Echter de reactie van de Schumpeters en Hayeks is funest voor de balans tussen economische vrijheid en sociale bescherming gebleken.
We zijn als mensheid sinds Reagan, Thatcher en Pinochet weer helemaal terug bij af. “We bring you freedom and democracy, gimme your oil” is de strijdkreet van de nieuwe kruisvaarders. Argumentatie: “we are protecting our people and those of our allies”.Het nationalisme is weer helemaal in. Samen met ‘looking out for number one’ en de grootste strijdmacht ooit, groeit en bloeit het fascisme als nooit tevoren. Nederland doet alleen maar mee. Dat wil zeggen, de amorelen onder ons. Het is een veeg teken als zelfs de Nederlandse Burke Stichting zich distantieert van meneer Wilders .Zolang de bende van Wilders zich gesteund weet door de Amerikaanse neocons, hoeft zij niet te vrezen voor eenzelfde lot als Janmaat en zijn Centrum Partij indertijd. Wanneer eoconservatism niet meer modieus zal zijn, zal de PvdV vanzelf kleiner worden, omdat de opportunisten hun heil elders zullen zoeken.
Echter, ze blijven mensen en zodra het tij zich daarna wederom keert, stromen ze weer aan land en komen ze weer uit de riolen gekropen.Gedachten zijn net als instinct, je kunt ze er niet uitslaan. Niet bij mij, maar ook zeker niet bij Wilders c.s.!
Summa summarum: No wòri.