Studie van het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA Rapport in ‘Caribbean Knowledge Center’
Het rapport is goed bedoeld. Er staan ook vele leuke, rake en interessante passages in. Ook belangrijk cijfermateriaal. Maar toch ... Wij hopen dat de ‘Nieuwe Band’ niet de inhoud zal hebben die het rapport aanbeveelt. Wij hebben daar op zijn minst 2 principiële bezwaren tegen.
Die zijn:
1) Het rapport maakt geen principiële keuze vóór gelijkheid (of zo groot mogelijke
gelijktrekking) van BES-burgers verge-leken met burgers in Nederland;
2) Het rapport wil de BES-eilanden (‘Bonaire, Eustatius en Saba’) toch weer bij de MAC-eilanden (Maarten, Aruba, Curaçao) clusteren. Het gevolg is geen ‘openbaar lichaam’, maar een ‘openbaar thuisland’.
Thuisland
De thuislanden kregen in Zuid-Afrika een grote mate van autonomie, maar geen gelijkheid van burgerrechten. Deze situatie bestaat vanaf 1954 in het Koninkrijk ook. Bonaire heeft in 2004 bij referendum aangegeven van die status af te willen.
Wij kunnen er in deze editie niet verder op ingaan, maar laten de volgende 2 passages voor zich spreken:
Structureel houdbaar voor-zieningenniveau BES
Vanwege de bevolkingsomvang van de drie eilanden, de grote afstand met Nederland en het insulaire karakter behouden de drie eilanden volgens artikel 6 van het akkoord voorzieningen die afwijken van de Nederlandse wetgeving. Onverkort toe-passen van deze Nederlandse wetgeving zou tot een onaanvaardbare stijging van de lastendruk op de drie eilanden leiden, zoals in het vorige hoofdstuk is te zien, en verstorende effecten in de geografische regio hebben.
Doordat tegenover een aanspraak op voorzieningen die passend zijn binnen de
regio ook een bijbehorend belastingniveau staat (hetzelfde geldt voor de publiek-rechtelijke verzekeringen), is van discrimi-natie geen sprake. Er is dus geen strijdigheid met artikel 1 van de grondwet of met artikel 14 van het EVRM-verdrag. Beide handelen over het verbod op discriminatie. De rechten en vrijheden uit de grondwet en die welke in het EVRM-Verdrag zijn vermeld, moeten worden verzekerd zonder enig onderscheid op welke grond ook, zoals geslacht, ras, kleur, taal, godsdienst etc. Er mag dus geen onrechtvaardig onderscheid worden gemaakt. Dat betekent echter niet dat er geen onderscheid mag bestaan tussen de BES-eilanden en Nederland, bijv. qua niveau van sociale voorzieningen. Wat passend is op de BES-eilanden hoeft niet precies gelijk te zijn aan wat passend is in Nederland. Een goede argumentatie die rechtvaardigt waarom het beleid op de BES-eilanden afwijkt van die in Nederland is echter wel noodzakelijk. Er moet een rechtvaardiging zijn voor het onderscheid.